Büyük aşkım hep küçük küçük kayboldu.

Bunu dinleyince düşündüm de alışkanlıklarımız hep aşklarımızın içimizde kalmasına sebep oluyor.En azından bende öyle oldu.Bende bi huy var birini sevdim mi bırakamıyorum,sevmediğimde de hiç takmıyorum.

Lise 1'de bi çocuğa aşık olmuştum.Çocuğa deli divane aşıktım biliyordu da benim ona aşık olduğumu bi kaç defa denedik ama olmadı.Aslında hiç olmayacak bi şeydi ama nedense biz çıktık onunla 2-3 defa.Her defasında da 2. ya da 3.gün ayrılırdık.Lise 2 oldu ben yazın unuturum dedim fakat beceremedim.Sınıfa da yeni bi kız gelmişti.Bücürük,psikopat bi şeydi,damacanadan hafifti boyu zaten damacana kadar anca vardır.Benim Aleyna(bunu da sınıftaki bir arkadaşımız derdi ona,öyle bahsedeyim dedim) 1.85 vardır yani uzun boylu sarışın,çirkin bi insandı.Ama işte ne zaman birine deli gibi aşık olsam hem sarışın olur hem çirkin olur.Neyse bunlar çıkmaya başladılar.Kız benim en yakın arkadaşımdı hatta.Lise 2 tam ergen çağlar depresyona girmeye niyetli bir ruh hali derken ben girdim depresyona.Kız az fena değildi.Onun ceketini giyerdi 'Nasıl olmuşum?' derdi bana.Ben umursamaz tavırlar sergilesem bile tüm okul biliyordu içten içe nasıl üzüldüğümü.Onun yüzünden pis Tarihçi ile kavga ettim okuldan atılıyodum be!Neyse bunlar ayrıldılar biz Aleyna ile arkadaş olarak barıştık derken ben hala aşığım çocuğa ama derslerim b*k gibi.En iyisi okul değiştirmek diye düşünürken Tarihçi beni okuldan attırıyordu.Yani cuk oturdu.Ben Lise 3.sınıfta başka okula geçtim.İlk sene öyle çıktığım biri olmadı yeni okul sonuçta.Sonlara doğru Ati diye biriyle çıkmıştım ama o da salak çıktı.Ben farkında olmadan yeni okuldakilerle konuşuyorum,Aleyna ile hiç görüşmüyorum derken unutmuşum onu.

Daha sonra malum Viyanalıyla çıktık.O da sarışın.Bazen düşünüyorum Lise 3. sınıfta biri bana gelip 'sen bu çocuğa deli gibi aşık olacan' dese ben herhalde 'siktir git'derdim.Ammaaaa büyük lokma ye büyük konuşma diye boşuna dememişler.Aleynayı bir okul değiştirerek unutan ben,Viyanalıyla ülke değiştirdiğimiz halde neden unutamıyordum.Cevabını düşündüm ve buldum sonunda!

Viyanalı ile çok anım var.Her yerde..Yatağımda,bunu yazarken oturduğum koltukta,odamda,odamdan aşağıya baktığımda gördüğüm bahçede,aşağıdaki Burger'da...Ama diğeri ile sadece okuldaki anılar ve ben o okuldan ayrıldıktan sonra sadece 2 defa gitmiştim o okula.Viyanalı artık bende alışkanlık olmuş ben bunu farkettim.Ağzım hep onu sayıkladığı için kendi kendime yasaklamışım bazı şeyleri herhalde.Eğer hayatıma biri girecekse onun gibi olmalı diye düşünüyorum sürekli.Sırf onu bana hatırlatsın diye.Hayatıma yeni biri girince ben eminim onu da unutacam Aleyna gibi.

1 ay önce Ortaköy'de İkizle oturunca yıllar sonra Aleynayı gördüm hem de çok sevdiği sevgilisiyle,hiçbir şey olmamış,hiçbir şey yaşanmamış gibi konuştuk birbirimizle.Normalde deli gibi kıskanç olan ben kıza bile selam verip konuştum.Onlar gittikten sonra da İkiz 'çok çirkinleşmiş'dedi.Bende dönüp 'vay be ben bi aralar bunu deli gibi seviyodum' dedim..

Ben korkuyordum hep yeni biri girecek,onun huylarını öğrenecem falan filan.Ama bugün bu olay aklıma gelince İzmir'e döner dönmez yeni bir sevgili arayışına başlamaya karar verdim.Ne kadar başarılı olurum bilmiyorum ama deneyeceğim en azından...