Biri gelse sorsa 'Hala seviyo musun?'diye.Ne cevap veririm acaba.Aslına bakılırsa gittiğinden beri her şeyi gevezeliğe vurdum.Şu çocuk yakısıklıymıs,aman ben bundan hoşlanıyorum.Ama asıl olan yaptığını hazmedemem.Dışarıya hep o yokmuş gibi davrandım ama kendime neler yaptım?
Sadece en yakınlarıma onu çok sevebildiğimi söyledim.Hatta yeri geldi onlarla bile onun hakkında dalga geçtim.
Onu paylaşamadığım bir arkadaşım var.Bu dünyada gerçekten sevgilisini,sevdiği insanı paylaşamayacak iki kişi varsa biri ben biri de o.
Lise sonda samimi olsak bile onla,şu dünyada sanırım Viyanalıyı kıskanmayacağım tek kişi o olur.Yeri geldi sarhoş olup olup gecenin bi yarısı telefonda 'anneeeeeee ben onu çok seviyorum' dedim,yeri geldi 'o benim parçalarım seni' dedim,yeri geldi 'al senin olsun ya,benden kalanla idare et' gibisinden şeyler saçmaladım.
Ben gurur yapmasaydım şu an birlikte olur muyduk?Beni seviyor musun dediğinde dalgaya almasaydım,içimden geçenleri adam gibi söyleseydim.O ve ben biz olur muyduk?
Aslında benim sorunum şu:ben kendi içimdeki sorulara cevap verene kadar onu içimde yaşatacam.Evet,eskisi kadar düşünmüyorum onu,eskisi kadar varlığını da hissetmiyorum onun ama biri gelip sorarsa 'seviyor musun?' diye 'hayır'demeye dilim varır mı acaba?
Ve ya Barney gibi karşımdakine 'hayır' derken , tüm benliğim onu düşünüp onu özler mi ?
0 yorum:
Yorum Gönder