Gitmek istemiyorum!

Lise son sınıfız,hergün gün sayıyorum sınava şu kadar gün kaldı falan.Günde kaç soru çözdüm kim bilir.Burdan kurtulmak için,bu sıkıcı şehirden kaçmak için,rahatlamak için.

İzmir..Çok güzel,deniz var,güneş var,medeniyet var,eğlence var,aile dırdırı pek yok.Kendi evim var,var ama sıkıntılar dolu tabi.Geçen sene kazandım sınavı,liseden arkadaşım aynı yeri kazanmış benimle.Beraber yurtta kalırız ilk sene dedik.Sonra o 2.öğretim olduğu için benim kaldığım yurt okula uzak olduğu için olmadı.Bende babamın arkadaşının kızıyla çıktım.Geçen seneden olmuyordu,yapamıyordum.Arkadaşlarıma söyledim,aileme söyledim.Babam bu sene ev bakarken tek başına çıkamayacağımı ya yurtta tek başıma kalabileceğimi ya da uygun bir ev arkadaşıyla eve çıkabileceğimi söyledi.Bende mecburiyetten aradım,böyle böyle ben buraya çıkıyorum dedim.O da tamam dedi.Taşındık bu eve.Olmuyor ama.

Gün geliyor birbirimize günaydın demiyoruz,hiç konuşmadığımız günler oluyor.İkimiz farkındayız aslında gelecek sene beraber olmayacağımızın.Adanayı pek sevmiyorum.Bu gelişimde de pek sorun yaşamadım ailemle-belki de ameliyattan dolayı- ama yine de gitmek istemiyorum bu sefer.Çünkü burda huzur var,yüzüm gülüyor.Eminim orda yine surat asacağız birbirimize.Yaklaşık 21 gündür burdayız ve bana sadece geçmiş olsun dediği gün 5-10 cümle bi şey konuştuk o kadar.

Bugün babam sordu 'gelecek sene ne yapacaksın ev konusunu?'.Kesin ve net kararım şu;eğer İkiz İzmir'e geçerse onunla beraber bir eve çıkacağım.Eğer geçmezse küçük,sıcak,kendime ait,huzur dolu bir evim olacak!Yani tek başıma çıkacağım.