Selam gelecekteki en yakın arkadaşım.

Haftalardır kendimi tuttum,tuttum.Kimseye anlatamadım , artık dedim burda konuşayım.En son 3-4 ay önce gördüm sonra Eylül oldu,atladım İzmir'e geldim.Hayal şehrimize..Ben onunla çıkmadan önce ölsem İstanbul'dan başka yerde okumam diyordum.Lise 3. sınıfta nefret ederdik birbirimizden sonra ne olduysa lise sonda bi kaynaştık sonra da çıktık işte.Test çözüyoduk bi gün derste , döndü dedi ki 'nereyi istiyosun' bende 'İstanbul' dedim 'ne yapcan ya orayı İzmir'i yaz' dedi tek yapabildiğim ona bakıp 'tamam' demek oldu.15 ay oldu ayrılalı,beni buraya göndereli,kendi yurtdışına kaçalı.Kaçtı demek haksızlık mı bilmiyorum  çünkü çok haklı sebepleri varken kaçtı ama sevdiğimi bile bile yapmamalıydı.Beni sürekli suçladı sen beni aldattın diye.Yaptığım sadece face ilişkisiydi sanal alemde.Yüzlerce kez söyledim seni seviyorum diye,anlamadı.O faceteki çocukla da lise 2 de tanışmıştım.Bugün kızkardeşiyle beraberdim hatta.Benim için hala görümce o,sis'm,canımın içi,candan ötem.Çok insan var hayatımda böyle benim derdimi anlayan,ama anlatamıyosun işte bazen kendi dertlerinden senle mi uğraşcaklar?Biri Mom dediğim tripler kraliçesi,biri Keleş'm diğeri de İkiz*m.Zaman geçtikçe bunlar hakkında da konuşcam.Neyse final haftası yaklaşıyor,bende ders namına hala bi şey yok ama.Kalkarsam bilgisayarın başından çalışacağım.Bu arada ev arkadaşım kafayı yiyor sanırım,sadece paylaşmak istedim.